Malam itu, malam Ramadhan. Aku masih ingat dikala aku dan dua orang kawanku melantunkan satu puisi rabak disuatu tempat. Dilantunkan satu persatu secara bersambung maka terhasilah satu puisi berjudul "Malam Yang Sakit." Malam Yang Sakit Malam.. Sakit.. Memilukan.. Terasa asing didunia sendiri. Berjuang, aku masih berjuang dimalam yang sunyi tetapi sedikit ceria. Air mata sedikit melucur keluar. Megah, tapi menerima apa yang berlalu. Aku tertipu lagi, pada malam ini yang ku anggap megah. Aku tewas, tapi menang besok. Terserah kepada diriku untuk menentukan kemana, Bukan kepada sesiapa, Bukan kepada apa, Tetapi hanya pada-NYA, Ya, betul, bukan untuk sesiapa. Sakit ini untuk diriku, tiada siapa yang tahu. Hanya DIA. Titik. Encik Nasir, Mr. A, Hajib Sarhan. Suara : Hajib Sarhan.